Château Langoa Barton-ի /Շատո Լանգոա Բարտոնի/ իռլանդացի սեփականատեր Հյու Բարտոնը 1826թ. գնեց խոշոր Լեովիլլ կալվածքի խաղողի այգիների մի մասը, որը հետագայում վերանվանվեց Château Léoville Barton /Շատո Լեովիլլ Բարտոն/: Այն դեռևս պատկանում է Բարտոն ընտանիքին: Դասակարգվում է որպես երկրորդ բերք և գտնվում է Սեն Ժուլյեն գինեգործական շրջանում: Ներկայիս սեփականատերերը մեծ կարևորություն են տալիս “տարածքին”, հետևաբար, արտադրում են իսկական Սեն Ժուլյեն գինի` խուսափելով չափից շատ էքստրակտ և ալկոհոլ օգտագործելուց: Բարտոնների պատմության մեջ դրա անդամներից մեկը երկու անգամ փախել է Ֆրանսիայից. 1793թ. ֆրանսիական հեղափոխության ժամանակ Հյուն վերադարձել է Իռլանդիա Բորդոյի բանտում որոշ ժամանակ մնալուց հետո: Ապա Ռոնալդ Բարտոնն է դիմել փախուստի 1940թ.: Նա վերադարձել է 1945թ.` արտադրելու լեգենդար գինին: Այսօր Լիլիան Մալեսկո Սենտ-Էքզյուպերին ներկայացնում է 9-րդ սերունդը և հնագույն ընտանիքը, որը դեռ տնօրինում է իր գույքը 1855թ. դասակարգումից սկսած:
